മറയുന്നോരാ മഴപക്ഷിതന്‍
ചിറകിന്റെ അറ്റത്തൊളിച്ചിരിക്കും
എന്‍ഹൃദയം ഇനിയേതുലോകം തേടും?
ഒരിക്കലായ് മൊഴിഞ്ഞൊരുവാക്കിന്റെ
പച്ചപ്പില്‍ മറന്നു പോയതെന്‍ മാനസം !
അത് നിന്പാദങ്ങളില്‍പതിയുന്നു
കണ്ണുനീരിന്‍ നനവുമായി...
കാര്‍മുഘിലിന്‍ വര്‍ണവുമായി!
എവിടെ നിന്റെ പ്രണയ പുഷ്പം....
എവിടെ നിന്റെ സാന്ത്വന പൂക്കള്‍ ?
ഇന്നെനിക്കെല്ലാം വിദൂരമാം സ്മൃതി മാത്രം !
അണഞ്ഞുപോയ വെയിലിന്റെ
ചിറകില്‍ പാടികളിച്ചു നടന്നൊരാ
പകലിന്റെ മാറില്‍ മയങ്ങിയതും
മറന്നു ഞാനെന്നെയെന്നു നിനച്ചിതാ ,
നിന്നാര്‍ദ്രമം വിരല്‍സ്പര്‍ശം
എന്നില്‍ വിടര്‍ത്തിയതെത്ര കിനാവുകള്‍ !
കൊഴിഞ്ഞുവീഴുന്ന പൂപോലെ കാലം
എന്നെ വിട്ടകലുമ്പോള്‍,
ഓര്‍മ്മയില്‍ നിറച്ചതെത്ര കിനാവും ഭന്ഗവും!
അസ്ഥിപാളികളില്‍ കിടക്കുന്ന
ജീവന്റെ ചൂടില്‍ മയങ്ങിയ
മാനസവും,മറക്കാന്‍ കൊതിക്കുന്നു
നീയാം തണലിന്റെ സ്വപ്നം....
മറക്കട്ടെ മൌനം തരും
നോവിന്റെ പാടുകള്‍ പുലരുമോ
ഇനിയും നിന്നകപ്പൂക്കളെന്നില്‍ !
