നീയാണ് സ്നേഹമെന്നാരോ മൊഴിഞ്ഞു;
കാറ്റ് മൊഴിഞ്ഞോ, കാലം മൊഴിഞ്ഞോ?
കാത്തിരിപ്പിന്റെ തിരി നനഞ്ഞോ?
കനവില്‍ വിരിയുന്നു നിന്‍ നഖഷതങ്ങള്‍ ;
കടലില്‍ മുങ്ങുന്നു ശോകാര്‍ദ്ര ജീവിതം !
കാറ്റ് വിതച്ചൊരു വിത്തോ?
നീ എന്നില്‍ പൂത്തൊരു മുത്തോ?
നിന്നെ മറക്കാന്‍ കാലം പറയുമെങ്കില്‍
മരണം എന്നില്‍ ജനിക്കും !
(നിന്റെ ഗ്സ്നേഹത്തിനു മുന്നില്‍ ഇത് മാത്രമേ എനിക്ക് നല്കാന്‍ കഴിഞ്ഞുള്ളൂ!
നീയൊരു വെളിച്ചമാകുന്നു ; അമവസിയായ ഞാന്‍ എന്നിലേക്ക്‌ വിളിക്കുന്നില്ല !
കാരണം നിന്റെ ഓര്‍മ്മകളില്‍ ,തെളിഞ്ഞ സ്നേഹത്തില്‍ കഴിച്ചു കൂട്ടാന്‍ മാത്രമേ എനിക്ക് വിധിയുള്ളു!)
അസ്തിത്വ ദുഃഖം പേറുന്ന കവിത ..ഞാന്‍ ..എന്റെ ദുഃഖം എന്ന പുറന്തോട് പൊട്ടിച്ചു പുറത്തു വരൂ ..
ReplyDeleteപ്രകൃതിയിലേക്കും ജീവ സമൂഹങ്ങളിലേക്കും നോക്ക് ..അവിടെയുമുണ്ട് ജീവിതങ്ങളും ആശയും നിരാശയും ,,വിജയവും പരാജയവും .....അത് കൂടി കാണൂ .
മരണം, എന്നിൽ ജനിക്കുമ്പോൾ , എല്ലാം മറക്കും. “എന്നെതന്നെയും”
ReplyDeleteകവിതക്ക് ജീവിനുണ്ട്.
"നിന്നെ മറക്കാന്‍ കാലം പറയുമെങ്കില്‍
ReplyDeleteമരണം എന്നില്‍ ജനിക്കും ! "
ഞാന്‍ തിരിച്ചാണ് പറയുക...
"നിന്നെ മറക്കാതിരിക്കാന്‍
എനിക്ക് മരിക്കാതിരിക്കണം"
എപ്പോഴും ദു:ഖമാണല്ലോ?
ReplyDelete