പ്രണയമേ അറിയാതെ പോവുന്നു നീ
ഒരുമാത്ര അരികില് വരാതെ; എന്
സ്നേഹപൂക്കള് നീ സ്വീകരിക്കൂ ...
അര്ച്ചനാ പുഷ്പങ്ങളായ് !
നീറും നോവ് പേറും എന്നകത്തിന്
ആത്മമൌനങ്ങളെ നീ
ഇടനെഞ്ചില് താമസിപ്പിച്ചാലും !
ഒരു വിസ്മയ ചിത്രമായ് മറയും
നിന് സുസ്മിതമെന്നില്
നിറക്കുമ്പോള് എന്നിലെത്ര
അനുഭൂതിയെന്നോ ! ഇതനുരാഗമോ ?!
അറിയാതെ ചിരിക്കുന്നു ;കരയുന്നു
ദിനരാത്രങ്ങളിലും...
വര്ണ്ണത്തില് ചാര്ത്തിയ
സ്വപ്നങ്ങള് പൂവിട്ടു കൊണ്ട്
ഘടികാരങ്ങള് കറങ്ങീടവേ, എന്
ലോകം നിന്നില് അവസാനിക്കുന്നു !
എന്നും നിന് സാമീപ്യ മവസനിക്കുമ്പോള്
ഞാന് പിടയുന്നു ;കനലിന്റെ
കണ്ണില് ഉഴറും നൌകപോല്
ജീവിതമങ്ങനെ മാറി മറയുമ്പോള് ...
എന് സ്വപ്ന ചിതയില് നീ എന്നും
എരിഞ്ഞീടവേ .. നിന്
ഓര്മ്മകള് ഈറനണിഞ്ഞു നിറയുമെന്
മിഴിയിണകളില്...!
നമ്മുടെ ജീവിതം പാഠമായി ;നമ്മള്
അകലാന് ആരോ വിതുമ്പുമ്പോള്,
എന് ഹൃദയമേ , നീയറിയണം
എന്റെ പ്രാണന് നിനക്കായി
എപ്പോഴും തുടിക്കുമെന്ന നിജസത്യം !
No comments:
Post a Comment