വിജനമീ വഴിയോരമിന്നിതാ ഒരു കിളിക്ക് നേരേ
വാതിൽ തുറന്നു നീ കാത്തിരിക്കുന്നുവോ
നിന് കാത്തിരിപ്പ് വെറുതെയാവില്ല പിന്നെ
നിന് മിഴിപൂക്കള് വിറയാർന്ന എന്നുടെ
ഹൃദയത്തെ മറന്നു തേങ്ങുന്നതെന്തേ?
പുഷ്പമായ് നീ വിരിഞ്ഞുവെങ്കിലും നീ കോർത്ത പൂമാല
പൂജക്കെടുക്കുന്നില്ല പൂജാരി ; ചിരികള് മായുന്നു
പാതിമറന്നൊരീമോഹനരാഗം
ആര്ക്കോ വേണ്ടി മൂളുന്നു നീ
നീയൊരു മണ് ചിരാതയെന്കിലൊരു തിരി ദീപം കൊളുത്താം
മറന്നുവോ നീ ഉപേഷിച്ച വഴിപോക്കനീ വഴി
വന്നുപോയതും ,നീ ഇന്നും അതോര്ത്ത് ചിരിപ്പതും
പരിവര്ത്തനമില്ല ,നിന് നാവിനും മനസിനും !
ഒരു കാണാക്കുയില് പാടവേ നീമറന്നൊരു മാനസം
നിന്നില് നിറച്ചത് സ്നേഹമായിരുന്നു,കളിയല്ല ;
നീ കണ്ടതൊന്നും സത്യവുമല്ല ,
നീ കാനെണ്ടാതോന്നും കാണുന്നുമില്ല
നിന് ചിരി മായും എന്നേക്കുമായി എങ്കിലും
ഞാനുണ്ടുകൂടെ നിന് വഴിയിലൂടെ.....
നന്നായിരിക്കുന്നു .
ReplyDeleteനല്ല ഒഴുക്കുള്ള കവിത .
ആശംസകള് ....
കവിതയെ പറ്റി ആധികാരികമായി പറയാൻ ഒന്നും അറിയില്ല, എങ്കിലും കവിത ഇഷ്ടപ്പെട്ടു. നല്ല വരികൾ. ഇനിയും വരാം.
ReplyDelete